Tarcza diamentowa – co to jest?
Niektórym osobom przy spotkaniu się ze sformułowaniem tarcza diamentowa od razu przychodzą na myśl skojarzenia, że narzędzie to jest wykonane z rzadkiego minerału naturalnego – diamentu. Jednak to wyobrażenie nie do końca odpowiada rzeczywistości. Przyjrzyjmy się bliżej konstrukcji tarczy diamentowej, ponieważ jest to temat bardzo ciekawy i fascynujący.
Jak wygląda tarcza diamentowa?
Myślę, że większość czytelników miała w swoim życiu styczność z narzędziami diamentowymi, ale jeśli nie wiecie, jak wygląda tarcza diamentowa, możecie się zdziwić, że nie błyszczy ona jak brylant, lecz jest zwykłym stalowym krążkiem, na którego obwodzie można dostrzec drobne wtrącenia syntetycznych diamentów.
W zależności od rodzaju sprzętu, do którego są przeznaczone, tarcze diamentowe mogą mieć bardzo różne rozmiary – od małych, które z łatwością zmieściłyby się nawet w kieszeni na monety w waszym portfelu (już od 50 mm), po ogromne tarcze, przewyższające wzrost człowieka (do 3000 mm).
Na stalowym korpusie tarcz można znaleźć naklejkę lub oznaczenie wykonane nadrukiem UV, zawierające wiele przydatnych informacji, takich jak:
- Średnica tarczy i otworu montażowego,
- Rodzaj materiału, do którego jest przeznaczona,
- Piktogramy przedstawiające kompatybilne urządzenia,
- Piktogramy określające tryb pracy (na sucho lub z użyciem wody),
- Maksymalna dopuszczalna prędkość obrotowa,
- Kierunek obrotu tarczy.
Teraz, kiedy już wiecie, jak wygląda tarcza diamentowa, możemy przejść do pytania: z czego jest wykonana tarcza diamentowa?
Konstrukcja tarczy diamentowej
Tarcze diamentowe składają się z kilku kluczowych elementów, z których każdy ma określone właściwości fizyczne i jest wykonany z materiałów o różnej twardości. Dzięki temu można uzyskać różne właściwości tnące tarczy, co pozwala dopasować je do konkretnego materiału budowlanego.
Syntetyczny diament
Diament jest jednym z najtwardszych minerałów w przyrodzie, dzięki czemu może ciąć niemal każdy materiał budowlany. Do produkcji narzędzi diamentowych wykorzystuje się wyłącznie syntetyczne diamenty, ponieważ jest to znacznie tańsze niż używanie naturalnego minerału. Dzięki procesowi syntezy udało się uzyskać diamenty o bardzo wysokiej twardości, które pod względem wytrzymałości niemal nie ustępują naturalnym diamentom.
W różnych tarczach stosuje się diamenty o zróżnicowanej twardości, co pozwala na maksymalną efektywność w obróbce konkretnego materiału. Oprócz samej twardości na właściwości tnące wpływa również powłoka diamentu, która zwiększa jego odporność na zużycie i poprawia trwałość osadzenia w warstwie tnącej tarczy. Diamenty mogą być pozbawione powłoki lub pokrywane cienką warstwą metali, takich jak tytan, nikiel i inne. Powlekane diamenty charakteryzują się zwiększoną odpornością na ścieranie i lepiej utrzymują się na krawędzi tnącej tarczy, nawet przy dużych obciążeniach i przegrzaniu narzędzia.
Korpus tarczy
Korpus tarczy ma postać stalowego krążka (pełnego lub podzielonego na segmenty). W jego centrum znajduje się otwór montażowy. Średnica korpusu zależy od rodzaju sprzętu, do którego tarcza jest przeznaczona, np.:
- Szlifierka kątowa,
- Przecinarka do płytek,
- Piła do kamienia,
- Przecinarka do betonu,
- Piła ścienna itp.
Średnica otworu montażowego również jest dostosowywana do rodzaju urządzenia. Na przykład w tarczach do szlifierek kątowych najczęściej stosuje się otwór o średnicy 22,23 mm, który pasuje do standardowego kołnierza mocującego.
Najważniejszym elementem korpusu jest jednak jakość stali, z której został wykonany. Niektóre tarcze, przeznaczone do cięcia miękkich i abrazyjnych materiałów, mogą być wykonane z miękkiej i tańszej stali. Natomiast tarcze do cięcia twardszych materiałów, np. betonu zbrojonego, wymagają zastosowania bardziej wytrzymałej, a czasem nawet hartowanej stali.
Istotnym parametrem jest także grubość korpusu. Im większa grubość, tym większej mocy urządzenia potrzeba do cięcia. Grubość tarczy wpływa również na precyzję cięcia. Na przykład do cięcia ceramiki i gresu fachowcy często wybierają cienkie tarcze (o grubości nie większej niż 1 mm), ponieważ pozwalają one uzyskać czyste i precyzyjne cięcie. Natomiast do cięcia betonu stosuje się grubsze tarcze, które są w stanie wytrzymać duże obciążenia i wysoką temperaturę.
Mieszanka proszków metalicznych
Gdy mamy już stalowy korpus i syntetyczny diament, pojawia się pytanie – jak mocno osadzić diamenty na powierzchni tarczy? W większości przypadków wykorzystuje się do tego metodę metalurgii proszków. Diamenty są mieszane z różnymi proszkami metali (np. żelazo, miedź, brąz, cyna, nikiel, chrom, wolfram, kobalt itp.), a następnie ta mieszanka jest prasowana i spiekana na stalowym korpusie w wysokiej temperaturze (powyżej 800°C), czasem pod dodatkowym naciskiem.
Rodzaj użytych proszków pozwala regulować twardość warstwy diamentowej tarczy, co jest istotnym czynnikiem podczas cięcia materiałów o różnej twardości i ścieralności.
Oprócz metody spiekania proszkowego stosuje się również inne technologie osadzania diamentów na tarczy – spiekanie próżniowe i galwaniczne. Narzędzia wykonane w tych technologiach mają jednak znacznie krótszą żywotność niż tarcze spiekane proszkowo. Wynika to z faktu, że w technologiach próżniowych i galwanicznych diamenty są osadzane tylko w jednej warstwie, podczas gdy w spiekaniu proszkowym takich warstw może być kilka.
